Jako królowa Jonki nie muszę nikogo pytać o zdanie... (Pieśni dawnej Jonki t.3 - Michał Kamiński)

Trzeci tom Pieśni dawnej Jonki zamyka trylogię, w której główną osią jest energiczna dziewczyna, kobieta Łada. Tym razem Michał Kamiński dopuszcza do słowa młode pokolenie. Jak ono sobie poradzi wśród doświadczonych władców, doradców, którzy snują swoje intrygi, aby zdobyć więcej wpływów i władzy.

Fabuła

Królowa jest coraz starsza, a jej dzieci powoli dojrzewają do rozgrywek o władzę. Łada próbuje kierować ich życiem, ale one chcą stanowić same o sobie, jak ona przed wielu laty. Co z tego wyniknie? Kto zasiądzie na tronie?

Młode pokolenie

Pieśni dawnej Jonki t.1 rozpoczynają się od chaosu i walki o władzę. Łada – księżniczka buntuje się przeciwko małżeństwu, które wyznaczył jej ojciec. Pragnie miłości, wolnego wyboru. Nie rozumie, że polityka i pozycja ojca nie pozwala na wybieranie męża i robienie czego się chce. Wymusza planowanie długofalowe, myślenie strategiczne. O tym dziewczyna przekona się już wkrótce sama. Postać Łady spina wszystkie trzy tomu, staje się osią.

W ostatniej części trylogii autor dopuszcza do głosu młode pokolenie. Robi to na tyle umiejętnie, że chociaż Łada ciągle jest obecna, to jednak główny nacisk przesunął się na działania i losy młodych bohaterów.

Wszemiła to rudowłosa dziewczyna o ognistym temperamencie, która szuka informacji o swojej przeszłości. Obserwujemy jak dorasta, przeżywa swoją miłość. W pewnym momencie wyrusza na wyprawę wbrew zakazowi ojca i ta decyzja bardzo mocno wpływa na jej dalsze losy. Możemy też sprawdzić, jak życie dworskie na nią wpływa i jak kształtuje.

Jerzyk to ukochany syn. Odważny, waleczny, z czystym sercem, który jako drugi syn kompletnie nie myśli o władzy, a raczej o kolejnych bitwach, walkach. On również się zmienia na kartach powieści. Czy przyniesie mu to szczęście?

Matjasz to następca tronu, przygotowany przez matkę do objęcia władzy, unika swoich obowiązków jak ognia i woli spędzać czas na przyjemnościach. W odbiorze mniej zdecydowany, mniej pewny siebie. Aż w pewnym momencie spotyka na swojej drodze kobietę. Jak to wpłynie na jego charakter? Jak potoczą się jego losy?

Michał Kamiński nie oszczędza bohaterów, podobnie jak w poprzednich częściach. Intrygi dotykają każdego, bez wyjątku. Sprawiają ból, radość. Świetnie zobrazowana została codzienność dworska, rycerska. Dylematy moralne, zdrady, namiętności nie omijają nikogo. I najlepiej z całej trylogii ukazana  jest tutaj ewolucja postaci, którą obserwujemy od etapu młodzieńczego do dorosłego.

Rozmach

Trylogia Pieśni Dawnej Jonki to obszerna powieść o czasach umiejscowionych w bliżej nieokreślonym okresie średniowiecza. Przestrzeń jest fikcyjna, ale co jakiś czas mignie nam dziwnie znajomych fragment topografii lub nazwy miejscowości. Pojawią się też postaci, które kojarzymy z regionalnej historii. Przemyślana, dopracowana fabuła stawia ją w mojej ocenie wysoko wśród przeczytanych książek i z pełną świadomością pod wieloma aspektami mogę Pieśni porównać do George R.R. Martina i Gry o tron.

W skrócie

Tom trzeci Pieśni dawnej Jonki Michała Kamińskiego zamyka całą trylogię. Autor w sposób przemyślany utworzył historię (na przestrzeni wszystkich części), której osią została Łada. Pomimo że w ostatnim tomie zostaje odsunięta nieco w bok, aby dać przestrzeń młodemu pokoleniu, to cały czas czuć jej obecność. 

I tym razem, podobnie jak w pierwszym tomie, wiele wydarzeń wymyka się spod jej kontroli i nie jest w stanie rozegrać ich tak, jakby chciała. Targają nią sprzeczne emocje: poczucie obowiązku i miłość matczyna, które w wielu sytuacjach bardzo trudno pogodzić. A młodzież dochodzi do głosu i to ona rozdaje karty, rozstawia pionki na szachownicy dworskiej w walce o władzę i tron. Wplecione i wykorzystane elementy wierzeń pogańskich dodają powieści smaku. Doskonałe zamknięcie, świetna cała trylogia wrzucona w czasy średniowiecza.

Książka pod Patronatem Rudym Spojrzeniem.