Osobliwy dom pani Peregrine – Ransom Riggs

Myślałam o tej książce już bardzo dawno temu, ale potem wypadła mi z głowy. Dopiero zbliżająca się premiera ekranizacji (oraz kolega na twitterze) odświeżyła moją pamięć. Film w reżyserii Tima Burtona na pewno obejrzę, a nie lubię oglądać zanim nie przeczytam. I tak zanurzyłam się w świat Osobliwego domu pani Peregrine.

Młody Jacob ma jednego dobrego kolegę; matkę, która odziedziczy sieć sklepów; ojca, który od bardzo dawna próbuje napisać książkę o ptakach i dziadka, który uważany jest przez rodzinę za wariata. Zaczyna się dość interesująco, szczególnie, że ten ostatni ginie niemal na oczach chłopaka. Okoliczności śmierci dziadka są tajemnicze i nagle Jacob zaczyna zastanawiać się nad tym, czy aby fantastyczne opowieści starszego pana nie zawierały jakiegoś ziarna prawdy. W ramach terapii (przeżywa mocno tę stratę) wyrusza więc wraz z tatą na wyspę w poszukiwaniu prawdy o dziadku. Co tam znajdzie?

Czytałam Osobliwy dom pani Peregrine na czytniku wieczorem i chociaż jestem dorosła, a jest to książka przeznaczona dla młodzieży czułam się nieswojo. Tak, po angielsku jest takie określenie jak creepy, które doskonale oddaje moje wrażenia przez pierwsze sto trzydzieści stron. Ransom Riggs swoją opowieść urozmaicił dziwnymi zdjęciami, które tylko pogłębiają specyficzny nastrój książki.

Historia i przygody młodego Jacoba wciągnęły mnie i początkowo sprawiały, że ostrożnie zerkałam przez ramię. Dopiero w miarę rozwijania się akcji ja również oswajałam się z tym charakterystycznym, mrocznym światem.  Autor w interesujący sposób wykorzystał koncepcję pętli czasowych i wplótł ją w fantastyczne wydarzenia.

Osobliwy dom pani Peregrine to doskonały thriller młodzieżowy z elementami fantastycznymi. Świat stworzony przez Ransoma Riggsa fascynuje i wciąga. Subtelne informacje historyczne urozmaicają wydarzenia i nadają im pozornie realnego wydźwięku. 

Wpis bierze udział w wyzwaniu: Dziecinnie i Czytamy fantastykę IV.