W tamtych czasach ludzie uważali na to, co mówią i komu. Nawet jak człowiek z dobrym znajomym gadał, trzy razy się zastanowił, zanim za dużo powiedział. Każdy mógł donieść… (Czerwone jezioro Julia Łapińska)

Kryminalne zagadki z historią w tle to powieści, po które sięgam najchętniej. Debiutująca Julia Łapińska zabiera czytelnika w podróż po tajemnicach małego miasteczka, w którym wiele lat wcześniej mieścił się garnizon wojsk radzieckich. Czy Czerwone jezioro wciągnęło mnie w swoja historię? O tym przeczytacie poniżej.

Fabuła

Kuba Krall przyjeżdża do Bornego Sulinowa na wesele kolegi z dzieciństwa. Nie jest jednak tylko gościem, ponieważ Borys Morozow zleca mu fotograficzną oprawę imprezy. Kuba jest bowiem jednym z najlepszych polskich fotoreporterów, którego zdjęcia z wojennych obszarów zdobiły niejedną międzynarodową wystawę fotograficzną.

Wojna jednak niszczy nie tylko mieszkańców obszarów objętych działaniami wojennymi, ale również tych, którzy relacjonują jej przebieg. Z tego powodu mężczyzna przeżywa kryzys zawodowy i podejmuje zlecenie. Perspektywę zwykłej weselnej imprezy zmienia pojawienie się zmasakrowanych zwłok na trawniku tuż przed hotelem, w którym odbywa się wesele. Czy wiążą się z przeszłością miasteczka?

Kuba Krall

Główny bohater to pokiereszowany fotograf z okiem doskonałym do wychwytywania momentów, chwil niby zwykłych, ale jednocześnie niosących ze sobą sporą dawkę emocji. Doświadczenie fotoreportera wojennego sprawiło, że mężczyzna nie tylko utrwalił na zdjęciach przerażające ujęcia wojny, ale również zostały one w jego pamięci. Silny, a jednocześnie wrażliwy. Bystry i spostrzegawczy, a  do tego przystojny (nie w bezpośredni sposób, ale pociągający) zwraca na siebie uwagę kobiet.

Inga Rojczyk

Podkomisarz policji Wydziału Dochodzeniowego w Szczecinku to przykład inteligentnej kobiety z dużego miasta (Poznań), która musi odnaleźć się w męskim, szowinistyczny świecie mężczyzn, którzy mają spory problem z docenieniem jej bystrego umysłu oraz umiejętności detektywistycznych. Mężczyzn, z których większość należy do Koła łowieckiego i jest z tego powodu dumna. Inga wybrała Szczecinek ze względu na męża, który tutaj właśnie się wychował. Ich relacja, oparta głównie na wzajemnym zaufaniu oraz namiętności trzyma Ingę w tym niewielkim miasteczku. 

Bohaterka jest intrygująca i zadziorna, skupiona na pracy, ale z drugiej strony sprawia wrażenie, jakby skrywała w sobie wiele tajemnic. Ukształtowana i wyrazista. Julia Łapińska na jej przykładzie ukazuje miałomasteczkowe układy, zależności oraz zamknięcie sie na nowości czy innowacje, jakim jest na przykład dopuszczenie kobiety do "męskiej roboty" i docenienie jej umiejętności. 

Historia i dwutorowa opowieść

Wydarzenia przedstawione są z dwóch perspektyw czasowych. Jedna to współczesność, wesele oligarchy rosyjskiego Borysa Morozowa, śledztwo w sprawie brutalnego morderstwa oraz tajemnice miejscowości Borne Sulinowo. Druga to okres od początku 1988 roku, który poznajemy z pamiętnika Katarzyny Krukowskiej. Ta młoda dziewczyna odkrywa przed czytelnikiem realia życia we wsi, w której brakuje wielu podstawowych produktów, ale niedaleko, na drugim brzegu jeziora w garnizonie wojskowym dostępne jest wszystko.

Julia Łapińska w historię Katarzyny genialnie i subtelnie włożyła relacje polsko-radzieckie i nastroje panujące między polskimi mieszkańcami Bornego a wojskowymi. W relacji tej niewinnej dziewczyny, której nie interesowała polityka, można zauważyć napięcia, jakie istniały między polska i radziecką stroną wsi. Nadaje to kolorytu, a jako że dziewczyna jest utalentowana muzycznie i zakochana, autorka wprowadziła w ten sposób muzyczny element, który owija się wokół fabuły oraz pozwala pokazać niektórych bohaterów z innej strony niż ta współczesna.

W skrócie

Powieść Czerwone jezioro wciąga czytelnika od pierwszych stron. Tajemnicza, niejednoznaczna, pełna odniesień do historii i ukazująca przewrotną twarz człowieka. Fabuła wydawałoby się, że jest poprowadzona prosto, ale autorka ze swoboda i łatwością wprowadzą ją na zakręty, które służą zmyleniu tropu śledczych oraz czytelnika. Postacie są intrygujące i wyraziste, bez znaczenia czy odgrywają główną role w fabule czy są postaciami drugoplanowymi.

Finał doskonały i zwiastujący kolejne części, co przy takiej uczcie literackiej (warsztat językowy świetny – efekt reporterskiego doświadczenia Julii Łapińskie) sprawia, że nie mogę się doczekać kolejnych przygód Kuby i Ingi.