Mnie też się kiedyś wydawało, że nic nie może mnie zniszczyć, a tu los spłatał mi paskudnego figla… (Dom obok – Sylwia Gillis)

Od kilku lat z dużo większą przyjemnością sięgam po debiuty polskich autorów. Owszem, nauczyłam się podchodzić do nich ostrożnie, wybierać, wstępnie po opisie oceniając, czy dana powieść będzie mi odpowiadać przynajmniej tematycznie. Dom obok Sylwii Gillis zainteresował mnie pomysłem na wykorzystanie młodej nastolatki w roli realizującej dziennikarski projekt szkolny postaci, która jednocześnie odkrywa nowe fakty historii domu obok.

Dom obok sylwia gillis


Fabuła

Julia, córka policjanta i dziennikarki, w trakcie wakacji odkrywa, że w domu obok mieszkał 30 lat wcześniej morderca młodych dziewczyn. Andrzej Kołtun był nauczycielem w szkole, do której chodzi również Julia, co jedynie podsyca jej ciekawość. Postanawia w ramach projektu szkolnego podpytać starszych sąsiadów z okolicy o tamte tragiczne wydarzenia. W tym samym czasie znika nastolatka, co jeszcze mocniej przywołuje wspomnienia…

Chronologia i narracja

Sylwia Gillis prowadzi wydarzenia dwutorowo – Teraz – w czasach współczesnych oraz Wtedy – w 1985 roku. Czytelnik ma wgląd bezpośrednio w odczucia i wrażenia bohaterów. Julia prowadzi pamiętnik, podobnie jak Asia w 1985 (pierwsza ofiara Andrzeja Kołtuna), zaglądamy też w umysł Andrzeja, tajemniczej osoby, starszych sąsiadów Julii. 

Z jednej strony czytelnik ma możliwość zbliżenia się do bohatera, polubienia. A z drugiej dostaje jedynie obraz wydarzeń z pewnej, ograniczonej perspektywy, co w przypadku powieści z elementami kryminalnym i atmosferą aspirującą do thrillera może być atutem, o ile jest dobrze wykorzystane.

W przypadku Domu obok te elementy świetnie się zgrały tworząc mieszaninę powieści obyczajowej, thrillera i kryminału. Mamy w interesujący sposób przedstawione współczesne tło społeczne niewielkiego osiedla łódzkiego zestawione z latami osiemdziesiątymi. Relacje sąsiedzkie, młodzież-starsze osoby, dzieci-rodzice, stereotypy, uprzedzenia. 

Czytelnik obserwuje mechanizmy powstawania przyjaźni dziewczęcych oraz kształtowania się priorytetów życiowych młodych osób jednocześnie mając mozliwość porównania do podobnych sytuacji 30 lat wcześniej. Obserwuje zmiany, jakie zaszły w podejściu ludzi do siebie i zachowaniach na przestrzeni tych lat. Uważam, że to bardzo ciekawy aspekt, który Sylwia Gllis ukazała w Domu obok i warto zwrócić na niego uwagę.

Odbiór drastycznych wydarzeń łagodzą nastolatki  Julia i Asia, które swoim dziecięcym jeszcze spojrzeniem na świat opisują otaczającą je rzeczywistość. Ich dzienniki sprawiają, że obserwujemy relacje dorosłych z  perspektywy dziecka, które dopiero poznaje uczucia i mechanizmy świata dorosłych (m.in. czym jest manipulacja, zazdrość, poczucie osamotnienia, tragedii osobistej). 

Jak wspomniałam w powieści wystepują również inny narratorzy, dorośli, ale to jednak wokół pamiętników dziewczynek zbudowany jest główny wątek. Pozostałe wprowadzają dodatkowe informacje, poszerzają postrzeganie czytelnika, a często mylą trop, który ma doprowadzić do odkrycia tajemnicy Andrzeja Kołtuna.

Niewinność i odbiór świata wkraczających w dorosłość Julii i Asi pogłębia wrażenie tragizmu i niepokoju, pojawiającego się w książce. Wątek kryminalny oraz atmosfera thrillera świetnie dodają elementów dynamicznych do powieści.

W skrócie

Dom obok Sylwii Gillis to w moim odczuciu powieść obyczajowa z elementami thrillera i wątkiem kryminalnym. Opisuje łódzkie osiedle, na którym 30 lat wcześniej grasował morderca nastolatek. Historia wydaje się prosta i zamknięta, ale znika nastolatka. Autorka zbudowała bardzo interesujące tło społeczne osiedla domków położonych na obrzeżach Łodzi, gdzie każdy za czterema ścianami skrywa mroczne tajemnice i chowa swoje problemy przed oczami sąsiadów. Zaskakujące zakończenie zamyka opowieść jak rasowy kryminał czy thriller, co jest dodatkowym atutem. Zachęcam do przeczytania i jestem ciekawa kolejnych powieści debiutującej Domem obok autorki.

Komentarze

Popularne posty

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Obserwuj mnie na Instagramie