Drugie życie pana Roosa Hakan Nesser

Każda kolejna część z serii o inspektorze Barbarottim jest coraz lepsza. Dlatego przeczytanie Drugiego życia pana Roosa zajęło mi naprawdę niewiele czasu.

Wydawnictwo Czarna Owca

Tym razem bohaterami jest tytułowy pan Roos oraz Anna Gambowska. On jest księgowym po pięćdziesiątce, żyjącym z żoną i jej dwiema córkami. Ona jest wrażliwą dziewczyną o polskim pochodzeniu, która zadaje się z niewłaściwymi mężczyznami. Czy coś ich łączy?

Ten szwedzki kryminał to świetny obraz człowieka samotnego. Doskonale ukazuje, jak można być samym wśród innych ludzi, nawet tych bliskich. Traktuje również o tym, jak każdy potrzebuje kawałka przestrzeni tylko dla siebie i o tym, że każdy ma swoje tajemnice.  

Autor w taki sposób przedstawił samotność, że czytelnik ma ochotę przyjrzeć się bliżej osobom, które są wokół niej, aby sprawdzić, czy poświęca im wystarczająco dużo uwagi. Zmusza również do zastanowienia się nad samym sobą, zajrzenia głęboko w siebie.

Drugie życie pana Roosa opowiada o skutkach, jakie niesie brak zainteresowania ze strony bliskich lub brak ojca w rodzinie. Ukazuje możliwe konsekwencje pewnego schematu wychowania w niepełnej rodzinie. Zwraca uwagę na problem przestępczości wśród młodzieży, alkoholizmu i ucieczki w narkotyki. Pokazuje z pewnego dystansu ośrodki pomagające wyjść z uzależnień, odsłania ludzką chciwość i niemoralność.

To książka, która chociaż dotyka problemów społecznych w Szwecji jest uniwersalna i trafna w swoich spostrzeżeniach. Może dotyczyć każdego kraju, każdego pana Roosa i każdej Anny Gambowskiej. 

Wpis bierze udział w wyzwaniach: Czytamy literaturę skandynawską i islandzką, historia z trupem, Biblioteczne III i Czytamy opasłe tomiska str. 432.