W każdym siedzi bestia. Tyle tylko, że jedni maskują się lepiej, inni gorzej... (Szkarłatna głębia – Krzysztof Bochus)

Z niecierpliwością i lekkim żalem czekałam na trzecią część przygód radcy kryminalnego. Dlaczego tak skrajne odczucia? Pierwsze uczucie, ponieważ Krzysztof Bochus Czarnym manuskryptem i Martwym błękitem podbił moje serce i umysł, chociaż nie sięgałam wcześniej po kryminały retro. Drugie, ponieważ autor zapowiedział, że Christian Abell po raz ostatni jest bohaterem jego książek.

Fabuła

Wim Oxelrode zostaje brutalnie zamordowany w domu modlitwy w Elblągu. Sprawa trafia w ręce radcy kryminalnego gdańskim Kripo. Christian Abell przenosi się na Mierzeję Wiślaną, aby tam szukać zabójcy  menonitów. Jakie tajemnice skrywają mieszkańcy Steegen i Bodenwinkel?

Menonici

Krzysztof Bochus przy okazji morderstwa serwuje nam jak zwykle porządną porcję historii. Kto z was wie, kim są menonici? Kto wiedział, że żyli na terenach Polski, to znaczy na obecnych terenach Polski, ponieważ w Szkarłatnej głębi, akcja umiejscowiona jest w latach trzydziestych  XX wieku, a w tym czasie Stegna leżała w granicach Niemiec. Menonici to odłam protestantyzmu, wiara chrześcijańska oparta na Biblii. 

W XVI wieku menonici musieli uciekać z Holandii z powodu prześladowań. Część została w Polsce, inni powędrowali dalej. Bardziej restrykcyjną formą są Amisze, którzy żyją między innymi w Stanach Zjednoczonych, żyją bez prądu i jeżdżą bryczkami. Miałam okazję odwiedzić wioskę Amiszów w stanie Pensylwania w USA i naprawdę robi to wrażenie.

Menonici to zamknięte społeczeństwo, które nie dopuszcza do siebie obcych. Jak można się domyślać, śledztwo nie należy do najłatwiejszych, kiedy nikt nie chce z tobą rozmawiać. Christian Abell już w poprzednich częściach dał się poznać jako szczegółowy, przenikliwy i uparty radca, więc nie odpuścił tak łatwo.

Zagadka

Jeśli myślałam, że w poprzednich częściach jest mrocznie, to teraz już jest bardzo mrocznie i bardzo tajemniczo. Dodatkowo atmosferę grozy potęguje okres zimowy, nieprzejezdne drogi, odcięcie od świata menonitów i zdecydowanie mniejsze zaludnienie.  Nie jest jednak sennie. Morderca jest inteligentny, przebiegły i cały czas o krok przez radcą. Skutecznie kluczy, zaciera ślady, podrzuca fałszywe tropy. Czy i tym razem Abell rozwiąże zagadkę i złapie mordercę? A może straci wszystko? Tego wam nie powiem.

Miejsce i lata 30 na Pomorzu

Nie ma tutaj jednego miejsca akcji. Christan Abell przemieszcza się między Stegną, Kątami Rybackimi, Elblągiem, Fromborkiem i Gdańskiem. Jest cały czas w ruchu, co dodaje dynamiki akcji. Morderca skutecznie próbuje odwracać uwagę radcy, a i meldowanie się przełożonym w gdańskim Kripo zajmuje trochę czasu . Nie pomaga w śledztwie coraz większa sympatia otaczających Christiana ludzi do nazizmu, dochodzący do władzy Hitler i jego wpływ na Gdańsk oraz nastroje antysemickie, antypolskie i generalnie anty na wszystko, co nie jest rasa aryjską. Jest rok 1934 i zbliżają się ogromne zmiany, również w życiu bohatera.

W skrócie

Czuję smutek, że to jest ostatni tom trylogii, w której głównym bohaterem jest radca kryminalny Christian Abell. Liczę, że Krzysztof Bochus da się namówić swoim czytelnikom na kontynuowanie cyklu, bo w social mediach można zauważyć, że nie tylko mnie zafascynował świat lat 30 w Gdańsku i na Pomorzu oraz śledztwa Christiana. Czytając Czarny manuskrypt – pierwszy tom, aż trudno uwierzyć, że jest to debiut autora. Martwy błękit i Szkarłatna Głębia tylko potwierdzają talent i potencjał Krzysztofa Bochusa. Ten ostatni tom miałam przyjemność czytać na urlopie we Fromborku, mając widok na Wzgórze Katedralne, gdzie rozgrywa się część akcji, co jeszcze bardziej wciągnęło mnie w klimat książki. Polecam wszystkie trzy części i z niecierpliwością wypatruję kolejnych książek autora.