Wampiry i wilkołaki - Erberto Petoia

Wampiry i wilkołaki już od jakiegoś czasu istnieją w świadomości masowej na świecie. Po sukcesie Draculi Brama Stokera, na podstawie której powstały ekranizacje, wizerunek wampira mocno ewaluował (np. Saga Zmierzch czy wersje komediowe). Podobnie jest z wilkołakiem – odwieczna walka między rasami jest już w literaturze i filmie mocno eksplorowana (np. Underworld).

Przytoczone wyżej książki lub filmy w pewien sposób odbiły się na postrzeganiu współczesnego wampira czy wilkołaka, ale nie są jedyne. Warto dowiedzieć się jednak, jak funkcjonowały te stwory w legendach i podaniach. Skąd się wzięły i jak powstały? Bo przecież współcześni reżyserzy czy autorzy nie są ich twórcami. Czerpią inspirację z historii.

Erberto Petoia bardzo zgrabnie zebrał podania i legendy już od czasów starożytnych. Pogrupował je według krajów i ludów, także mamy tutaj źródła pochodzące ze Skandynawii, Francji, Węgrzech, w kulturze włoskiej, słowiańskiej, anglosaskiej, a także w doktrynie kościelnej. Każdy rozdział jest omówiony, zawiera fragmenty dokumentów, przez co lektura staje się bardzo przyjemna.

Wampiry i wilkołaki. Źródła, historia, legendy od antyku do współczesności to solidne opracowanie dotyczące wizerunku tych stworzeń. Ukazuje również, w jaki sposób, pojawiły się w literaturze, kto jako pierwszy je wykorzystał i w jaki sposób ukształtował. Czytelnik może też dowiedzieć się, skąd wzięła się niechęć wilkołaków i wampirów.

Od bardzo dawna nie czytałam opracowania, które byłoby tak interesujące i rzetelne. Jeśli kogoś fascynuje postać krwiopijcy lub człowieka, który zmienia się w wilka, to ta książka jest obowiązkową lekturą. 

Wpis bierze udział w wyzwaniach: Czytamy fantastykę IV i Historia z trupem.