Metro 2035 - Dmitry Glukhovsky

Metro 2035 to ostatni tom trylogii. Wyczekiwany przez prawie dziesięć lat przyniósł finał historii znanej z Metro 2033, Metro 2034. Czy warto było tyle czekać?

Artem nie doszedł do siebie po usunięciu czarnych. Czuje, ze popełniony został błąd, a nowa rasa, która tak mocno przeraziła żyjących w podziemiach ludzi, mogła dać nadzieję na życie na powierzchni. Małżeństwo z Anna również nie układa się tak jak powinno. Dlatego Artem rusza w drogę.

Powrót do przygód młodego bohatera z Metro 2033 to moim zdaniem bardzo dobry pomysł. Cały czas zastanawiałam się, co dalej? A i wiele pytań, które zrodziły się w głowie po jej lekturze nie znalazły odpowiedzi w Metro 2034.

Jednak przez ponad połowę książki niewiele się działo i zaczynałam wątpić, czy kontynuowanie czytanie jest dobrym pomysłem i czy nie tracę przy tym czasu. Z każdą kolejną kartką postanawiałam dać jej jeszcze szansę.

Warto było. Tuż po przekroczeniu dość nudnej połowy okazało się, że powoli wszystkie z pozoru nieistotne wydarzenia, rozmowy nabierają nowego znaczenia i zaczynają wyjaśniać całą sytuację. Akcja nabiera tempa, następują nieoczekiwane zwroty akcji i dotychczasowa nuda znika.

To właśnie w tym momencie i raz po przeczytaniu całości wyraźnie widać, że autor dokładnie wszystko przemyślał i zaplanował. Być może nie na takim poziomie, jak przy pierwszej części (która moim zdaniem jest dopieszczona pod każdym względem), ale jednak trzeba oddać Glukhovskiemu, że Metro 2035 reprezentuje wyższy poziom fantastyki.

To, co jednak może potencjalnego czytelnika odstraszyć, to ten ciągnący się początek.  

Wpis bierze udział w wyzwaniach: Czytamy fantastykę V.